استادیوم راجادامنرن

داستان استادیوم راجادامنرن:






 


در طی ده ها سال، مردم تایلند و دوستدار ورزش برای تماشای مبارزات موی تای در مکان های زیادی جمع می شدند. اما تا سال 1941، دیگر هیچ یک از آنها موجود نبود مگر استادیوم مرکزی جهت برپایی این مسابقات. مسولین برگزاری مسابقات جهت بر پایی مسابقات بدلیل نداشتن مکان مناسب مجبور بودند مسابقات را در معابد و جاهای عمومی دیگر برگزار نمایند. و بوکسورها از مسافتهای طولانی جهت رقابت با یکدیگر به آنجا سفر می کردند .













 

 

 


در بانکوک ، مکان اصلی این مسابقات معمولاً یک پارک عمومی یا سینماها بود که مورد استفاده قرار می گرفت . در آن سال ، فیدل مارشال پیبولنگ کرام دستور داد تا یک استادیوم در خیابان راجادمرن ساخته شود. امکانات در طول خیابان آن ناحیه برای ادارۀ تامینات شاهنشاهی جهت ساخت میدان مسابقه در دسترس بود. کار در مارس 1941 آغاز شد. با یک براورد هزینه 900 / 258 Baht همزمان با آغاز جنگ جهانی دوم ، در زمان کوتاهی کار ساخت بنا تا آگوست 1945 به اتمام رسید. سرانجام اولین مبارزه در یک میدان مسابقه کاملی در شب بیست و سوم دسامبر سال 1945 برگزار شد . اکنون سخت است که قبول کنید، اما استادیوم روباز بود و با صندلی هایی پلکانی مانند امروز در حول یک دایره و بهای بلیط ها بین 70 تا 300 بهت بودند. تا سال 1951 که یک سقف بر آن افزوده شد و مبارزات در این بنا با بوکسورهایی که مسیرشان را تا رینگ باید به دقت می پیمودند ، ادامه یافت ! درست از زمان شروع این بنا به عنوان ملاک قابل قبولی برای موی تای در تایلند مقرر شد. در استادیومهای سراسر کشور قوانینی پیرو آنهایی که در اینجا جاری بود، استفاده شود. بسیاری از قوانین موی تای جهت رفاه بیشتر توسط آچارن چو آ حفظ شد که یک بخش اساسی استادیوم از ابتدا تا مرگش در سال 1982 محسوب می شود. وی تضمین کرد که ارزش وای کرو ، استفاده از مونگ کون و ابعاد دیگر سنت ها با به روز شدن از بین نروند .













 

 


بوکسورهایی با قابلیت های بالا مانند ؛ آپیدژ سیت هیرون که جزء سبک وزن ها بود در اینجا قبل از اینکه مدعی لقب لومیپنی باشد . مسابقه داد. همچنین به دنبال آن پودپارنوی وراووت ، با ضربه ناک اوتی معروفش (ضربۀ آرنج) با هو آسای سیتی بونلرت در سال 1974. بوکسورهایی که به یک قابلیت مطلوب و بالایی نایل شدند به زنجیرهای طلایی ضخیمی و همچنین یک ژاکت مخصوص قهرمانی مفتخر گردیدند. این ژاکت با عنوان ارزشمند « مشت زن سال » مزین شده بود . خانوادۀ سلطنتی تایلند یک تعلق خاطر ویژه ای به این استادیوم ، داشتند شاهزاده (که اخیراً پنجاهمین سالروز تولدش توسط کاپ جهانی موی تای سال 2002 نشان شده بود) نار نام موآنگ سارین را با حضورش به همراه کمربند مسابقات مفتخر کرد. او همچنین تعداد زیادی مسابقات خیریه و نیکو کاری جهت افزایش سرمایه های لازم برای برپایی موسسۀ موی تای ماهی دول را به عهده گرفت . سهم آچارن چو آ در فرهنگ تای بسیار ارزشمند بود . در سال 1969، راکی مارسیانوی بزرگ داور مهمان برای مسابقۀ بوکس بین المللی بین راک ساک وایوپوک و ساکنوی سور کوسام ، بود . این قسمتی از یک سنت است که آخرین مسابقه شب همیشه یک مبارزه با عنوان سبک بین المللی محسوب شود . علاوه بر استادیوم راجادمرن استادیوم لومپینی ساخته شد . و به عنوان خانه اصلی و قلب موی تای که سلطان ورزشهای رزمی است نامیده شد.